*மரம்
உதிர்க்கும் இலைகள்*
“பச்சைத்
தழையுடன்
நின்றிருந்த மரத்தில்
காற்று புகுந்தது.
எண்ணி எண்ணி
துறக்கிறாற் போல
விளையாடி விழுந்தன
பழுப்பிலைகள்.
விழுந்த இலைகளில்
இன்னமும் பசுமை
குன்றாதவை
இருந்தது கண்டேன்.
அவ்விலைகள்
மரத்தில் மேலும்
சில நாள் இருந்திருக்கலாம்
என நினைத்தேன்.
விழுந்தன அவ்வகை இலைகள்
ஆனால் நான் யார் அதைக்கூற..?
மரமே அறியும்
இலைகளில் எவ்வெவ்
இலைகளை உதிர்க்கலாம்
அன்றைக்கென்று..!”
*ஞானக்கூத்தன்*
சொற்களின் அழகும்,
ReplyDeleteஅவை வந்து விழும்
பொருத்தமான இடங்களும்
கவிஞர் ஞானக்கூத்தனின்
கவிதைகளில் எப்போதும்
ரசிக்கலாம்.
இந்தக் கவிதையிலும்
அதற்கு பஞ்சமில்லை..!
இறைவன் படைப்பில்
ReplyDeleteஆறறிவு படைத்த
மனிதனை தவிர
எல்லா உயிர்களும்
தனக்கு தேவையில்லாததை
தமது அங்கத்திலிருந்து
அதற்குரிய காலக்கட்டத்தில்
உதிர்க்க அறிந்திருக்கின்றன.
Very nice..!
ReplyDeleteஇளம் வயது மரணங்கள் பற்றிய அழகிய கவிதை.
ReplyDelete