இருக்கை
கிடைக்காமல்
நிற்கிறார்
முதியவர்.
முன்னும், பின்னும்
பரபரப்பாக தேடுகிறார்
இருக்கை
கிடைக்குமாவென...
அவரது
பார்வையைத் தொட்டு
எழுந்து
இடம் கொடுக்கிறேன்.
உட்கார்ந்தவர் நன்றியோடு பார்க்கிறார்.
அவரருகில்
நின்றுக்கொள்கிறேன்.
என்
மனம் மகிழ்கிறது.
நான்
இறங்கப் போகிறேன்
என
நினனத்திருப்பார் போல...
நான்
நிற்பதைப் பார்த்ததும்
எனக்கு
இடம் தேடி
மீண்டும்
பரபரப்பானார்.
சில
நிறுத்தங்களுக்குப் பிறகு
எதிர் இருக்கை காலியாகிறது.
மற்றவர்கள்
உட்காரும் முன்
அந்த
இடத்தைப் பிடித்து
என்னை
உட்கார சொல்கிறார்.
சிறிய புன்முறுவலோடு பார்க்கிறார்.
நானும்
புன்னகைக்கிறேன்.
இப்போது
அவரது மனமும் மகிழ்ந்திருக்கும்..!”