“சிக்னலுக்காக
காக்கத் தொடங்கிய
மின்சார
ரயிலில் ஜன்னலோர
இருக்கையில்
நான்.
ஒடிக்கொண்டிருந்த
காட்சிகள் மாறி
புல்வெளியில்
நிலைத்தன கண்கள்.
நிறைய
வண்ணத்துப்பூச்சிகள்.
அன்றைய
தினம் எல்லாமே
வெள்ளை
நிறத்தில் இருந்தன.
ஒன்றிரண்டு
வேறு வண்ணங்களில்.
அவற்றில்
ஒன்று...
மேலே...
.
.
.
கீழே...
பக்கவாட்டில்...
பறந்தும்...
மற்றொன்று
அதை
விடாமல்
பின்
தொடர்ந்தது...
இரண்டுக்கும்
மோதலா..? காதலா..? காமமா..?
எப்படியோ...
ஒன்றை
மற்றொன்று
பின்
தொடர்வது இயல்புதானே!
சலிக்காமல்
ஒன்றை மற்றொன்று
பின்
தொடர்ந்ததை
ரசிக்க
முடித்தது
ரயில்
கிளம்பும் வரை..!”
*கி.அற்புதராஜு*
ரசனை அழகு.
ReplyDeletevery nice. after a long time got ur link thro Ezhil
ReplyDeleteநன்று
ReplyDelete