“அவசர
அவசரமாக
பயணிக்கும்
நகரத்து
மனிதர்களில்...
ஒரு
மாற்றுத் திறனாளி
ரயில்வே
மேம்பாலத்தை
கடக்க
உதவும்
பள்ளி
மாணவன்...
கண்
தெரியாதவரின்
கைப்பிடித்து
கவனத்துடன்
சாலையை
கடக்க உதவும்
நடுவயது
யுவதி...
இருசக்கர
வாகனத்தில்
வளைவில்
திரும்புகையில்
மழைநீர்
சகதியில்
சறுக்கி
விழுந்தவரை
தூக்கிவிடும்
வயதானவர்...
என
பயணங்களில்
அபூர்வமாக
உதவுபவர்களை
பார்க்கும்போதெல்லாம்
அவர்கள்
நம் கண்களுக்கு
தெய்வத்தின்
தூதர்களாகவே
தோன்றுகிறார்கள்..!”
*கி.அற்புதராஜு*
கவிதை அருமை.
ReplyDeleteமிக அருமை.
ReplyDeleteஅருமை.
ReplyDeleteவாழ்த்துகள்.
True.
ReplyDeleteVery Nice.
As far as I concerned,
we can feel presence of
God within us,
only while doing
such help.��
Express Respect.
ReplyDeleteவணங்குகிறேன்.
ReplyDeleteகவிதை மிக அருமை.
ReplyDeleteவாழ்த்துகள்.
கவிதை மிக அருமை
ReplyDeleteஅருமை.அவர்கள் மட்டுமே மனிதர்கள்
ReplyDeleteஅற்புதம்.
ReplyDeleteபாராட்டுகள்.
கவிதை மிக அருமை.
ReplyDeleteபாராட்டுகள்.
மிக உண்மை.
ReplyDelete