“இன்று
நான்
ஒரு
எலியைப் பொறி வைத்து
கொன்று
விட்டேன்.
வீட்டின் பின்புறம்
தென்னை
மர வேர்களுக்கருகில்
ஒரு
குழித் தோண்டி
அந்த
எலியைப் புதைத்தும் விட்டேன்.
ஏனோ மனம்
பரிதவிக்கிறது
பாவமென்று..!
வீட்டுத்
தோட்டத்தில்
வாழைக்கன்று
அருகில்
குழித்தோண்டி
கிழங்கைத் தின்றும்,
எந்த
செடி வைத்தாலும்
அதன்
வேர்களை கடித்தும்,
காரின்
மின் கம்பிகளை
சேதப்படுத்தியும்
அட்டகாசம்
செய்யும்
அந்த
பெருச்சாலியை
கொல்வதைத்
தவிர
அதை
கட்டுப்படுத்த
என்னதான்
என்னால்
செய்ய
முடியும்..?
இருந்தாலும்
ஏனோ
மனம் பரிதவிக்கிறது
பாவமென்று..!
வானொலியில்
‘கொன்றால்
பாவம்
தின்றால்
போச்சு...’
என
கண்ணதாசனின்
பாவக்
கணக்கைப்
பாடுகிறார்
யேசுதாஸ்.
கொல்வதை
எல்லாம்
தின்ன
முடியுமா என்ன..?
மேஜையில்
வீற்றிருக்கும்
கெளதம
புத்தரை
மெளனமாக
பார்த்தபடியே
அமர்ந்து
இருக்கிறேன்
பாவ
சுமையுடன் நான்..!”
*கி.அற்புதராஜு*
Arumai
ReplyDeleteகவிதை அருமை.
ReplyDelete'கொன்றால் பாவம்
ReplyDeleteதின்றால் போச்சு...’
என கண்ணதாசனின்
பாவக் கணக்கைப்
பாடுகிறார் யேசுதாஸ்.
கொல்வதை எல்லாம்
தின்ன முடியுமா என்ன..?
--சிந்தனைக்குரிய கேள்வி--
மேஜையில் வீற்றிருக்கும்
கெளதம புத்தரை
மெளனமாக பார்த்தபடியே
அமர்ந்து இருக்கிறேன்
பாவ சுமையுடன் நான்..!”
-- அருமை --
கவிதை அருமை.
ReplyDeleteபாராட்டுகள்.
கவிதை மிகவும் அருமை.
ReplyDeleteகவிதை அருமை.
ReplyDeleteபாராட்டுகள்.
அருமை சார்
ReplyDeleteNice.
ReplyDeleteExpress sadness.
ReplyDeleteகவிதை அருமை.
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteஅன்புள்ளம் கொண்ட
ReplyDeleteகவிஞரின் தவிப்பு
நியாயமானது தான்.
இறைவனின் படைப்பில்
எல்லா உயிர்களுக்கும்
தனது இறையை
தனக்குரிய வழியில்
தேட உரிமை உண்டு
என்பதனை கவிஞர்
உணர்ந்ததால் ஏற்பட்ட
குற்ற உணர்ச்சியை
அழகாக கவிதையில்
வெளிப்படுத்தியிருக்கிறார்.
அருமை வாழ்த்துக்கள்.
ReplyDeleteஅருமை.
ReplyDeleteகவிதை அருமை.
ReplyDelete