“கல்யாண மண்டபத்தில்
காலை விருந்தில்
காசி அல்வா, பாசந்தி,
பொங்கல், வடை,
ஊத்தப்பம், மசால் தோசை,
இடியாப்பம் - தேங்காய் பால்,
உப்புமா - தயிர்,
இட்லி, பூரி -
கிழங்கு...
என அடுத்தடுத்து
அதிரடியாக
கவனிக்கப்பட்டாலும்...
ஏனோ முழுமை பெறாமல்
அன்று முழுவதும்
உறுத்திக் கொண்டிருந்தது...
பரிமாறும் போது
என் இலைக்கு முன்
தீர்ந்துப் போய்,
திரும்பவும் பரிமாறுகையில்
என் இலையில் வைக்க மறந்த
கேரளத்து புட்டு..!”
- கி.
அற்புதராஜு.
😀 nice.
ReplyDeleteநல்ல கவிதை. ஒரு திருமண விருந்து அனுபவம், அடைந்தவற்றை எண்ணி மகிழாமல் கிடைக்காதவற்றை எண்ணி அலைவுறும் மனித வாழ்வின் விசித்திரத்தை சுட்டி நிற்கிறது.
ReplyDelete